شاعر

شاعر در کنار عشاق، دیوار و هیچ، چهار مضمون رایج در آثار پرویز تناولی را شکل میدهد که فراتر از همه ی آنها بر رابطه ی زیبایی شناختی شعر و هنر استواراست. مجسمه های شاعر وی در ارائه ی معادلی بصری و حجمی برای مفاهیم و استعاره های ادبی از استعدادی چشمگیر برخوردار هستند. هنگامی که هنرمند از پرنده ای برای ارائه ی سر شاعراستفاده میکند یا قفلی را در بدن او جای میدهد، مشخص است که او به همان اندازه که یک مجسمه ساز است، به کنایه های شاعرانه نیز توجه دارد.